ΤΗΣ ΑΠΟ-ΔΡΑΣΗΣ

To περιοδικό αυτό γεννήθηκε ως αυθόρμητη ανάγκη από άτομα που με τον ένα ή άλλο τρόπο έχουν σχέση με τη φυλακή.Συμπτωματικά βγαίνει σε μια συγκυρία με έντονη κινητικότητα μέσα κι έξω από τις φυλακές. Οι φωνές από μέσα βέβαια δεν ησυχάζουν ποτέ...όσο υπάρχει εγκλεισμός. Οι φυλακές έβραζαν, βράζουν και θα βράζουν.Το περιοδικό αυτό είναι απλά ένα όχημα που βοηθάει αυτές τις φωνές να δραπετεύσουν και να διακινηθούν σ΄όλη τη κοινωνία. Η "απο-δραση", στην ουσία θέλει να συμβάλλει, στην αντιπληροφόρηση, γύρω από τη φυλακή, να συμπαρασταθεί στον αγώνα των κρατουμένων και να στηρίξει έναν λόγο ανατρεπτικό προκειμένου να δημιουργηθούν οι συνθήκες να καταργηθούν οι φυλακές. Μόνο μετά από δράση μπορούμε να έχουμε ότι ονειρευόμαστε κι ελπίζουμε. Κι έπειτα δεν είναι η απόδραση καθήκον κάθε ανθρώπου που βιώνει, αυτόν τον αργό θάνατο, την χειρότερη ποινή της κρατικής εξουσίας, που φυλακίζεται, πειθαρχείται και τιμωρείται με κάθε τρόπο;

Σάββατο, Απριλίου 17, 2010

Ποια είναι η αντιμετώπιση των σοβαρά άρρωστων κρατούμενων;

Τα ξημερώματα της Παρασκευής 16 Απριλίου 2010, βρέθηκε νεκρή στο κελί της, η 67χρονη  κρατούμενη Μαρία Τανίντα. Και φυσικά δεν είναι ο μόνος θάνατος άρρωστου κρατούμενου στις φυλακές. Και βεβαίως οι δικαστές έχουν το μεγαλύτερο μέρος ευθύνης και είναι σαν να υπογράφουν το πιστοποιητικό θανάτου αφού δε τους ενδιαφέρει σε τι κατάσταση είναι ο κρατούμενος.
Κι ας σκεφτούμε πόσοι άλλοι κρατούμενοι είναι σ' αυτή τη θέση, ας σκεφτούμε τους ασθενείς τοξικομανείς, ας σκεφτούμε τους μεγάλης ηλικίας κρατούμενους, ας σκεφτούμε τους ξένους κρατούμενους από φτωχές κι εμπόλεμες χώρες που δε ξέρουν ούτε τη γλώσσα, ούτε έχουν δικούς τους ανθρώπους να τους επισκέπτονται.
Για κάποιους κρατούμενους οι πόρτες των φυλακών ανοίγουν το δρόμο χωρίς επιστροφή.
Οι κάθε είδους δικαστές, εισαγγελείς κ.λπ. παίζουν το ρόλο του δήμιου στην Ελλάδα του 2010.
Posted by at

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)