ΤΗΣ ΑΠΟ-ΔΡΑΣΗΣ

To περιοδικό αυτό γεννήθηκε ως αυθόρμητη ανάγκη από άτομα που με τον ένα ή άλλο τρόπο έχουν σχέση με τη φυλακή.Συμπτωματικά βγαίνει σε μια συγκυρία με έντονη κινητικότητα μέσα κι έξω από τις φυλακές. Οι φωνές από μέσα βέβαια δεν ησυχάζουν ποτέ...όσο υπάρχει εγκλεισμός. Οι φυλακές έβραζαν, βράζουν και θα βράζουν.Το περιοδικό αυτό είναι απλά ένα όχημα που βοηθάει αυτές τις φωνές να δραπετεύσουν και να διακινηθούν σ΄όλη τη κοινωνία. Η "απο-δραση", στην ουσία θέλει να συμβάλλει, στην αντιπληροφόρηση, γύρω από τη φυλακή, να συμπαρασταθεί στον αγώνα των κρατουμένων και να στηρίξει έναν λόγο ανατρεπτικό προκειμένου να δημιουργηθούν οι συνθήκες να καταργηθούν οι φυλακές. Μόνο μετά από δράση μπορούμε να έχουμε ότι ονειρευόμαστε κι ελπίζουμε. Κι έπειτα δεν είναι η απόδραση καθήκον κάθε ανθρώπου που βιώνει, αυτόν τον αργό θάνατο, την χειρότερη ποινή της κρατικής εξουσίας, που φυλακίζεται, πειθαρχείται και τιμωρείται με κάθε τρόπο;

Σάββατο, Μαΐου 09, 2009

ΜΙΣΗΤΟΙ ΜΟΥ ΚΑΝΙΒΑΛΟΙ

Kατερίνα Γκουλιώνη
ΜΙΣΗΤΟΙ ΜΟΥ ΚΑΝΙΒΑΛΟΙ, ΚΑΝΕΙΣ ΣΑΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ
ΝΑ ΑΠΟΠΟΙΗΘΕΙ ΤΩΝ ΕΥΘΥΝΩΝ ΤΟΥ

«(…)Η δεσμοφύλακας με υποχρεώνει να βγάλω όλα μου τα ρούχα, με βάζει να σκύψω, ν' ανοίξω τους γλουτούς, να βήξω και παρατηρεί τον πρωκτό μου। Πολλές φορές βρίσκει ευκαιρία να παρατηρήσει γυμνό σώμα και με κοιτάει καλά καλά, μου φέρεται προσβλητικά, ειρωνικά...

(...)Εκεί, με βάζουν να καθίσω σε γυναικολογική καρέκλα και η δεσμοφύλακας βάζει το δάχτυλό της στο αιδοίο μου μέσα στον κόλπο. Στην συνέχεια υποχρεούμαι να ουρήσω μπροστά στην δεσμοφύλακα για να κάνουν το «ναρκωτέστ». Τα ειρωνικά σχόλια και τα σόκιν «αστειάκια» των δεσμοφυλάκων δεν λείπουν από το «ρεπερτόριό» τους (...)»
Τις τελευταίες μέρες γίναμε μάρτυρες μιας ακόμα κρατικής δολοφονίας. Το σωφρονιστικό σύστημα λειτούργησε δολοφονικά σε βάρος της κρατούμενης και αγωνίστριας Κατερίνας Γκουλιώνη. Βρέθηκε νεκρή σε πλοίο της γραμμής καθ' οδόν για μια ακόμα πειθαρχική μεταγωγή. Ήταν ένας βολικός θάνατος πάνω σε καράβι, αφού τυπικά και στατιστικά δε χρεώνεται τις ευθύνες καμία φυλακή, ουσιαστικά, όμως, την ευθύνη έχει η διευθύντρια των φυλακών της Θήβας Χαρά Κουτσομιχάλη.
Η Κατερίνα είχε τιμωρηθεί επανειλημμένως με πειθαρχικές ποινές για την αγωνιστική και καταγγελτική της στάση μέσα στις φυλακές. Άνοιξε το κεφάλαιο του βασανισμού μέσω κολπικού και πρωκτικού ελέγχου, που υφίστανται οι κρατούμενοι μετά από κάθε άδεια και μεταγωγή με την αστεία δικαιολογία πως έτσι αποτρέπεται η εισαγωγή ναρκωτικών στις φυλακές.
Κατήγγειλε τους ανθρωποφύλακες - δυνάμει «βιαστές» της ονομαστικά και αρνήθηκε τη διαδικασία βιασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Αρνήθηκε το σωφρονιστικό χέρι, που φτάνει μέχρι το εσωτερικό του ανθρώπινου σώματος για να δείξει ότι έχει τον απόλυτο έλεγχο πάνω στους κρατούμενους σε ζωή και θάνατο.
Ο εξευτελισμός και η ταπείνωση δεν περιορίζεται στον κολπικό - πρωκτικό έλεγχο. Με την είσοδο στις φυλακές οι κρατούμενοι αναγκάζονται να πάρουν καθαρτικά και να μείνουν για κάποιες μέρες στην απομόνωση, όπου παρακολουθούνται από κάμερα.
Ειπώθηκε ότι όλη αυτή η διαδικασία θα γίνει πιο «πολιτισμένη», αν στη θέση του φύλακα μπει ο γιατρός - βασανιστής και το υπερηχογράφημα. Σημασία όμως δεν έχει το πρόσωπο αλλά η πράξη, γιατί όποιος κι αν το κάνει παίρνει αυτομάτως τη θέση βιαστή - βασανιστή. Το μήνυμα της απόλυτης εξουσίας πάνω στον κρατούμενο εξακολουθεί να υπάρχει είτε με τον ένα είτε με τον άλλο τρόπο.
«(...) Όταν είσαι αθώος και είσαι φυλακή θα αγανακτήσεις για τη δικαστική πλάνη ή την πλεκτάνη που σε έβαλε μέσα. Όταν όμως η πλεκτάνη έχει γίνει νόμος και σου έχει κλέψει όλη τη ζωή μόνο και μόνο επειδή εξαρτήθηκες και αρρώστησες, επειδή έκανες χρήση μιας ουσίας και η ιδιοτελής βαρβαρότητα με νόμο σε έβαλε στη φυλακή, τι θα πεις;(...)»
Στην κοινωνία των φυλακών όλοι γνωρίζουν ότι τα ναρκωτικά είναι σε αφθονία. Ποια είναι τα βαποράκια λοιπόν; Ξέρουμε ότι τα ναρκωτικά διακινούνται από τους φύλακες που έχουν στήσει μια κερδοφόρα επιχείρηση. Άλλωστε πολλές φορές και οι ίδιοι οι κρατούμενοι το έχουν καταγγείλει. Σε κεντρικές φυλακές με μεγάλο πληθυσμό κρατουμένων η επιχείρηση ανθεί. Δεν είναι τυχαίο ότι σε αυτές ακριβώς τις φυλακές εφαρμόζεται το μέτρο του κολπικού και πρωκτικού ελέγχου ως προπέτασμα καπνού για να δημιουργηθεί σύγχυση γύρω από το πώς εισάγονται τα
ναρκωτικά στις φυλακές. Έτσι προσπαθεί να πείσει ότι την ευθύνη της εισαγωγής και της διακίνησης την έχουν οι άρρωστοι τοξικομανείς κρατούμενοι κι ότι το μέτρο του κολπικού ελέγχου είναι μια «παράπλευρη απώλεια» του δικαιώματος στην προσωπικότητα στον «ιερό πόλεμο» κατά των ναρκωτικών.
Άλλωστε η αυστηρότατη περί ναρκωτικών νομοθεσία αλλά και το ίδιο το γεγονός της ποινικοποίησης των ουσιών δεν έχει άλλο στόχο απ' το να διατηρείται ο τεράστιος κρατικός και παρακρατικός τζίρος από το εμπόριο ναρκωτικών αλλά και ο έλεγχος των κρατούντων πάνω στους χρήστες.
«(...)Μισητοί μου κανίβαλοι, κανείς σας δεν μπορεί να αποποιηθεί των ευθυνών του. Όλοι ξέρετε ότι το εμπόριο των απαγορευμένων ουσιών ανθεί και ότι οι έμποροι δεν είναι φυλακή. Όλοι ξέρετε ότι οι μπάτσοι πουλάνε ναρκωτικά. Αν αύριο απαγορευτεί το τσιγάρο και θεσπιστεί νόμος να μπαίνουν οι καπνιστές στη φυλακή όλοι θα αντιδράσετε. Για μας δεν αντιδράει σχεδόν κανένας. Γιατί πολλοί αισχροκερδούν εις βάρος μας και άλλους σας βολεύει(...)»
(Τα αποσπάσματα εντός εισαγωγικών όπως και ο τίτλος προέρχονται από κείμενα της Κατερίνας Γκουλιώνη)

περιοδικό
«από-δραση»

Δεν υπάρχουν σχόλια: