ΤΗΣ ΑΠΟ-ΔΡΑΣΗΣ

To περιοδικό αυτό γεννήθηκε ως αυθόρμητη ανάγκη από άτομα που με τον ένα ή άλλο τρόπο έχουν σχέση με τη φυλακή.Συμπτωματικά βγαίνει σε μια συγκυρία με έντονη κινητικότητα μέσα κι έξω από τις φυλακές. Οι φωνές από μέσα βέβαια δεν ησυχάζουν ποτέ...όσο υπάρχει εγκλεισμός. Οι φυλακές έβραζαν, βράζουν και θα βράζουν.Το περιοδικό αυτό είναι απλά ένα όχημα που βοηθάει αυτές τις φωνές να δραπετεύσουν και να διακινηθούν σ΄όλη τη κοινωνία. Η "απο-δραση", στην ουσία θέλει να συμβάλλει, στην αντιπληροφόρηση, γύρω από τη φυλακή, να συμπαρασταθεί στον αγώνα των κρατουμένων και να στηρίξει έναν λόγο ανατρεπτικό προκειμένου να δημιουργηθούν οι συνθήκες να καταργηθούν οι φυλακές. Μόνο μετά από δράση μπορούμε να έχουμε ότι ονειρευόμαστε κι ελπίζουμε. Κι έπειτα δεν είναι η απόδραση καθήκον κάθε ανθρώπου που βιώνει, αυτόν τον αργό θάνατο, την χειρότερη ποινή της κρατικής εξουσίας, που φυλακίζεται, πειθαρχείται και τιμωρείται με κάθε τρόπο;

Κυριακή, Απριλίου 28, 2013

«Ζούμε σαν τα σκυλιά και κοιμόμαστε με βάρδιες» Σάββατο 27 Απριλίου 2013

ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΕΙΚΟΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΛΛΑ  ΚΟΛΑΣΤΗΡΙΑ-ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΩΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ ΤΜΗΜΑΤΩΝ

«Μπορεί να πεθάνουμε και να μην το μάθει κανένας. Είναι η πέμπτη μέρα που κάνουμε απεργία πείνας στα κρατητήρια του Αστυνομικού Τμήματος Μοσχάτου. Ζούμε σαν τα σκυλιά», λέει ο Αρμέν Μουραντιάν: «Κοιμόμαστε με βάρδιες σ’ ένα δωμάτιο γεμάτο ακαθαρσίες. Εξι άτομα σε τρία στρώματα. Τρία δωμάτια γεμάτα. Στο τέταρτο, το μεγαλύτερο, στρίμωξαν περισσότερα από 15 άτομα».
Περασμένα μεσάνυχτα τηλεφώνησε στην «Ε» ο νεαρός Αρμένης, καλώντας σε βοήθεια: «Αυτή την ώρα μας επιτρέπουν να τηλεφωνήσουμε. Μας συνέλαβε η ομάδα ΔΙΑΣ στο δρόμο. Είχαν λήξει τα χαρτιά μας. Κανένας δεν κατηγορείται για κλοπή ή κακούργημα. Μας κρατούν 7-8 μήνες με απόφαση απέλασης».
Αναφέρει τους συγκρατούμενούς του έναν έναν, με τ’ όνομά τους. Στο ίδιο κρατητήριο είναι ο Μ. Αρχάνι, Ιρανός, του οποίου τους γονείς δολοφόνησε το καθεστώς, που ήρθε να ζητήσει άσυλο. Μαζί είναι ο Α. Στάντι από το Ιράκ και ο Αχ. Ασφερ από το Πακιστάν. Και ο «παππούς». Ενας 55χρονος Αιγύπτιος, που έχει κάνει απόπειρα αυτοκτονίας. Έχει ζήσει 28 χρόνια στην Ελλάδα. Εχει ένα παιδί. Αλλά έληξαν τα χαρτιά του. Πρέπει να εξεταστεί από γιατρό. Ζητάει από το πρωί τα φάρμακά του. Υποφέρει από σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα. Οι αστυνομικοί αδιαφορούν. Ο Πακιστανός παραμιλάει. «Είναι τέσσερις μήνες κλεισμένος στους τέσσερις τοίχους. Δεν έχουμε δει τον ήλιο. Σαπίσαμε απ’ την υγρασία».
Χωρίς δικηγόρους
«Μας έδιναν ελάχιστο φαγητό, όσο χρειάζεται για να ζούμε. Το έφερναν στις 12 το βράδυ. Περιμέναμε όλοι το φαγητό. “Μοιραστείτε το”, έλεγε ο αστυνομικός. Το κλότσαγε στην πόρτα, βρίζοντας: “Μη σας γ…”».
Ο ίδιος λέει ότι δεν έχουν επικοινωνήσει με καμία οργάνωση ή φορέα: «Ούτε με δικηγόρους. Γιατί δεν μπορούμε να τους πληρώσουμε. Ζήτησα από ένα φίλο να μας φέρει βιβλία. Τα απαγόρευσαν. Δεν υπάρχουν στρώματα για όλους».
Δεν είναι η πρώτη καταγγελία που αφορά το Α.Τ. Μοσχάτου. Η Κίνηση Πολιτών Μοσχάτου «Μεσοποταμία» τις μέρες των Χριστουγέννων κατήγγειλε την κράτηση του Τούρκου παραπληγικού Τζάφερ Κουρτ, ο οποίος είναι αναγνωρισμένος πρόσφυγας και συνεπώς διέμενε νόμιμα στη χώρα μας. Για την κράτησή του διενεργείται ΕΔΕ. Διαμαρτυρόμενοι για τις συνθήκες κράτησης, τα μέλη της Κίνησης Πολιτών Μοσχάτου, σε συνεργασία με το Δήμο Μοσχάτου, διοργανώνουν αντιρατσιστική συναυλία το επόμενο Σάββατο στην πλατεία Μεταμόρφωσης.

Σάββατο, Απριλίου 27, 2013

Ενημέρωση σχετικά με την κινητοποίηση των κρατουμένων στη φυλακή Λάρισας


Ενημέρωση σχετικά με την κινητοποίηση των κρατουμένων στη φυλακή Λάρισας
Στις 13 Απριλίου, μετά από πρωτοβουλία κρατουμένων της Β’ Πτέρυγας κλήθηκε συνέλευση πτέρυγας, έχοντας ως σκοπό να αναδείξει τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι κρατούμενοι στη συγκεκριμένη φυλακή και να ξεκινήσει ένας ακηδεμόνευτος αγώνας για την επίλυσή τους.
Η ανταπόκριση από τη συνέλευση ήταν θετική και σχεδόν το σύνολο των κρατουμένων δεσμεύτηκε για έναν αγώνα διαρκείας. Ταυτόχρονα, υπήρξε επικοινωνία με τη Γ’ και την Α’ Πτέρυγα, όπου καθολική ήταν η συμφωνία και η συμμετοχή στην πρώτη και μερική, αλλά πολυπληθής παρά ταύτα, στη δεύτερη.
Σχηματίστηκε μια επιτροπή η οποία περιλαμβάνει κρατούμενους και από τις τρεις πτέρυγες, η οποία ανέλαβε την ευθύνη της συνδιαλλαγής με τους κρατικούς φορείς, τόσο εντός όσο και εκτός φυλακής.
Έτσι, λοιπόν, όπως και είχε συμφωνηθεί, στις 15/4 η επιτροπή παρουσιάστηκε στη διεύθυνση, ώστε να γνωστοποιήσει επισήμως το γεγονός πως, από τη μέρα εκείνη, οι κρατούμενοι της φυλακής Λάρισας βρίσκονταν σε αγώνα, καθώς και για να κοινοποιήσει τα αιτήματά μας.
Αιτήματα που αφορούν βασικές λειτουργίες της φυλακής και τον τρόπο με τον οποίο η υπηρεσία τις διεκπεραιώνει. Συγκεκριμένα, τέθηκαν 4 βασικά αιτήματα:
  1. Το ζήτημα των αναστολών (της υφ’ όρον απόλυσης που δικαιούται ο οποιοσδήποτε κρατούμενος πληροί τις προϋποθέσεις).
Στο συγκεκριμένο ζήτημα, η μοναδική λέξη που θα μπορούσε να περικλείει μέσα της το πώς λειτουργούν τα αρμόδια συμβούλια είναι η Εκδικητικότητα…
  • Μεγάλες, αδικαιολόγητες και παντελώς αυθαίρετες καθυστερήσεις, ώστε να εξεταστεί η (τυπική για άλλες φυλακές) αίτηση.
  • Ανεκδιήγητες προφάσεις και αιτιολογήσεις για την απόρριψη των αιτήσεων με πιο κραυγαλέα και αρκετά πολυφορεμένη αυτή της «προσχηματικής συμπεριφοράς του κρατουμένου», όπου, με λίγα λόγια, σου λένε πως ναι μεν δεν έχεις κάποιο πειθαρχικό παράπτωμα, ναι μεν δεν μπορεί να στοιχειοθετηθεί κάτι μεμπτό κατά τη διάρκεια της κράτησης, όμως αυτό είναι απλώς ένα θέατρο ώστε να αποφυλακιστείς και δεν αντικατοπτρίζει την πραγματική (και οπωσδήποτε επικίνδυνη) προσωπικότητά σου, την οποία όμως γνωρίζουν πέραν πάσας αμφιβολίας οι δικαστικοί καρεκλοκένταυροι των συμβουλίων..
  • Επιμονή του να χρησιμοποιούνται περασμένες πειθαρχικές ποινές ως λόγος απόρριψης αιτημάτων, παρά το γεγονός πως νομοθετική διάταξη που ψηφίστηκε πριν λίγο καιρό και τέθηκε σε ισχύ από τις 20 Μαρτίου αναφέρει ρητά τη διαγραφή όλων των πειθαρχικών ποινών από το δελτίο πειθαρχικού ελέγχου του κρατουμένου και απαιτεί να ΜΗΝ λαμβάνονται υπόψη για τη χορήγηση τακτικής άδειας, απόλυσης υπό όρο και για τη χορήγηση άλλων ευεργετικών μέτρων.
  • Αλλοδαποί κρατούμενοι, οι οποίοι τηρούν όλες τις προϋποθέσεις για να αποφυλακιστούν (ακόμη και σε μερικές περιπτώσεις έχοντας εκτίσει το σύνολο της ποινής), παραμένουν για μήνες επί μηνών έγκλειστοι στη φυλακή, ουσιαστικά παράνομα.
    Το ζήτημα των αδειών
    Και στο ζήτημα των αδειών ισχύουν όσα έχουν γραφτεί για την υφ’ όρον απόλυση. «Προσχηματική συμπεριφορά», αναγραφή πειθαρχικών κλπ., μαζί με ένα εξειδικευμένο μείγμα προφάσεων όπως: «έλλειψη επισκεπτηρίων», «δε σε γνωρίζουμε καλά», «φόβος για τέλεση νέων αδικημάτων», «μεγάλο υπόλοιπο ποινής», «μικρό υπόλοιπο ποινής» (…) κ.λπ. Ταυτόχρονα, τον τελευταίο καιρό, μια από τις κύριες δικαιολογήσεις για το ασύστολο κόψιμο αδειών στο σύνολο των κρατουμένων είναι το ότι ένας πολύ μικρός αριθμός κρατουμένων έχει παραβιάσει την άδεια και, ως εκ τούτου, εφαρμόζοντας λογικές συλλογικής ευθύνης και αντιποίνων, κόβονται σε όλους προς παραδειγματισμό και προφανώς, προς βελτίωση των στατιστικών της φυλακής. Ενημερωτικά, το ποσοστό των κρατουμένων που παραβιάζουν την άδεια αντιστοιχεί στο 2% με 3% από αυτούς που τη δικαιούνται. Ο λόγος που υπάρχει αυτή η κατάσταση σήμερα, είναι γι’ αυτό το ±1% σε κάποιο στατιστικό δείκτη επί των βιβλίων.

     
    1. Το ζήτημα της κοινωνικής υπηρεσίας.
    Η κοινωνική υπηρεσία θεωρητικά, αποτελεί τον μηχανισμό πρόνοιας των φυλακών. Σκοπός και ρόλος της είναι η βοήθεια και στήριξη των κρατουμένων, παρέχοντάς τους υλική, ψυχολογική και ηθική στήριξη. Στις καλύτερες των περιπτώσεων η κοινωνική υπηρεσία αναλαμβάνει τη στήριξη των άπορων και ευπαθών κρατουμένων, παρέχοντάς τους κάποια βασικά είδη (απαραίτητα για την καθημερινή διαβίωση εντός των τειχών) και τη διαμεσολάβηση με την υπόλοιπη υπηρεσία, ώστε να γίνει πιο υποφερτή η συνθήκη του εγκλεισμού. Ταυτόχρονα, έχοντας, υποθετικά, την προαναφερθείσα επαφή με τους κρατούμενους, έχει λόγο στα συμβούλια της φυλακής (όπως αυτά που θα κρίνουν αν θα σου δοθεί άδεια, αν θα κάνει επισκεπτήριο κλπ.).
    Έχουμε, λοιπόν, την ιδανική αυτή περίπτωση που αναφέραμε ότι, επί της ουσίας, είναι ένα μίζερο απομεινάρι του συστήματος πρόνοιας και με την ύπαρξή τους λειτουργεί ως βαλβίδα αποσυμπίεσης του εξευτελισμού και της καταπίεσης που υφίσταται οποιοσδήποτε βρίσκεται σε καθεστώς εγκλεισμού. Και έχουμε και την περίπτωση της κοινωνικής υπηρεσίας της Λάρισας. Μιας κοινωνικής υπηρεσίας εγκάθετης και ευθυγραμμισμένης πλήρως με την εκδικητική και απαξιωτική προς τους κρατούμενους διεύθυνση. Η εν λόγω κοινωνική υπηρεσία, μην μπαίνοντας καν στον κόπο να κρατήσει τα προσχήματα, δεν επιτελεί τίποτα από τα θεωρητικά της καθήκοντα που αναφέρθηκαν παραπάνω, αποκρυσταλλώνοντας επί της ουσίας τον ρόλο της ως ακόμη ένα κομμάτι του μηχανισμού ελέγχου και πειθάρχησης της φυλακής. Της προτείνουμε να παραιτηθεί από τα τωρινά της καθήκοντα και να επαναπροσληφθεί ως ανθρωποφύλακας ή μπάτσος, αφού αφενός τηρεί όλες τις προϋποθέσεις, αφετέρου πιστεύουμε πως είναι και κρυφή επιθυμία της ίδιας.


    1. Το ζήτημα της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης.
    Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα πρόβλημα που αφορά το σύνολο των φυλακών. Η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη είναι απλά απαράδεκτη ή ανύπαρκτη. Αν είσαι τυχερός και έχεις ένα απλό πονοκέφαλο, θα καταφέρεις να εξασφαλίσεις τα παυσίπονα για την επόμενη φορά που θα σε πιάσει, αφού, μέχρι να το πάρεις, θα έχει περάσει από μόνος του. Αν είσαι άτυχος και έχεις κάτι σοβαρό και κατεπείγον, το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να αρχίσεις να κλείνεις όποιες εκκρεμότητες έχεις αφήσει ανοιχτές στη ζωή σου… Φυσικά, δεν μπορούμε να αναγνωρίσουμε το γεγονός πως ΚΑΝΕΝΑΣ κρατούμενος ΠΟΤΕ δεν θα αντιμετωπίσει προβλήματα αϋπνίας, αφού το μόνο που υπάρχει σε αφθονία, δεν τελειώνει ποτέ και συνταγογραφείται αφειδώς, είναι τα ψυχοφάρμακα. Όσο για τον οδοντίατρο… μεγάλη κουφάλα.
    Συνοψίζοντας, πιστεύουμε πως γίνεται εμφανές στον καθένα πως υπάρχουν ουσιαστικότατοι λόγοι για τους οποίους έχουμε πάρει την απόφαση να ξεκινήσουμε αγώνα, διεκδικώντας, επί της ουσίας, τα αυτονόητα.
    Η αποφασιστικότητά μας είναι σαφής και επιβεβαιώνεται από το γεγονός πως έχουμε επιλέξει να χρησιμοποιήσουμε τα σώματά μας ως όπλο.
    Αυτή τη στιγμή, βρισκόμαστε στην 5η μέρα αποχής από το συσσίτιο, την οποία και θα κρατήσουμε μέχρι και την Κυριακή 28 Απριλίου.
    Τη Δευτέρα 29 Απριλίου θα προβούμε σε απεργία πείνας μέχρι τέλους.
    Μέχρι να αλλάξουν πρόσωπα και καταστάσεις.
    26/4/2013
    Κάποιοι από τους κρατούμενους της Β΄ Πτέρυγας που συμμετέχουν στην κινητοποίηση

Τετάρτη, Απριλίου 10, 2013

Δεν θα επιτρέψουμε τη βαρβαρότητα

Η Κίνηση ενάντια στην αστυνομική αυθαιρεσία και τα βασανιστήρια διοργάνωσε συνέντευξη τύπου την Τρίτη 9 Απρίλη στο κτίριο της ΕΑΤ ΕΣΑ. Σκοπός της κίνησης είναι η ενημέρωση και η καταγγελία των όσων συμβαίνουν στα αστυνομικά τμήματα, τις φυλακές, τα κέντρα κράτησης αλλά και στους δρόμους της Ελλάδας. Επίσης στόχος είναι η καταγραφή, επιτόπου παρέμβαση και δημοσιοποίηση κάθε περίπτωσης βασανισμού από την αστυνομία.
Στην Κίνηση Ενάντια στην Αστυνομική Αυθαιρεσία και τα Βασανιστήρια συμμετέχουν φορείς, οργανώσεις δικαιωμάτων και άτομα (Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, Act Up, Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων, Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα κ.ά.).
Ομιλητές ήσαν:
Ο Παύλος Κλαυδιανός, δημοσιογράφος, βασανισθείς στη διάρκεια της Χούντας. 
Ο Δημήτρης Κατσαρής, δικηγόρος στην υπόθεση των 15 συλληφθέντων της αντιφασιστικής μοτοπορείας. 
Ο Γιάννης Μπουρζούκος, πατέρας ενός από τους συλληφθέντες στον Βελβεντό Κοζάνης. 
Ο Δημήτρης, πρώην κρατούμενος στις φυλακές.
https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=s3nERY8FUB4