Από τις 3 Νοέμβρη μέχρι σήμερα οχτώ χιλιάδες κρατούμενοι, στις ανά την Ελλάδα φυλακές, απέχουν από το συσσίτιο, ενώ πάνω από 5 χιλιάδες έχουν προχωρήσει σε απεργία πείνας, 17 από τους οποίους έχουν κυριολεκτικά ράψει τα στόματά τους. Όλα αυτά με φόντο την αποκάλυψη απειλών που δέχτηκε η αγροτική ιατρός των φυλακών της Χίου, τόσο ως προς την εργασία της όσο και ως προς την σωματική της ακεραιότητα, επειδή τόλμησε να καταγγείλει τις άθλιες, όπως τις περιγράφει, συνθήκες κράτησης και νοσηλείας που τυγχάνουν οι κρατούμενοι στο νησί της Χίου...
Πίσω από τα γκρίζα τείχη των φυλα-κών-σύγχρονων κολαστηρίων, 14.000 κρατούμενοι στοιβάζονται σαν εμπορεύματα σε κελιά που επαρκούν μόνο για 7.500 (!), 2.500 -3.000 παραμένουν στα εξοντωτικά κρατητήρια μεταγωγών, ενώ άγνωστος παραμένει ο αριθμός κρατουμένων μεταναστών και προσφύγων, στα κατ' ευφημισμό «κέντρα υποδοχής μεταναστών» με μόνη ενοχή τον αγώνα για επιβίωση. Συγκεκριμένα σε κάθε κελί 6 τ.μ. συνωστίζονται 45 κρατούμενοι κάτω από άθλιες συνθήκες υγιεινής, απουσία ιατρών, αναμονή 4 μηνών για ιατρική εξέταση, έλλειψη κατάλληλων φαρμάκων, απουσία φυσικού φωτός και φωτισμού. Άνθρωποι που διεκδικούν το δικαίωμα στη ζωή καταλήγουν τελικά να εξοντώνονται μέσα στα ελληνικά κολαστήρια, με πάμπολλους να βρίσκονται σε συνεχή καταστολή, κολυμπώντας μέσα σε «θάλασσες» ηρωίνης, μεθοδευμένα χορηγούμενης και «βουνά» ψυχοφαρμάκων, αφειδώς χορηγούμενων, με 180 και 250 νεκρούς τον χρόνο.
Οι φυλακισμένοι είναι έγκλειστοι συμπολίτες μας «προς σωφρονισμό» και όχι προς εξόντωση. Και ζητούν το αυτονόητο: αξιοπρεπείς συνθήκες κράτησης και σεβασμό της ανθρώπινης υπόστασης τους.
Το έσχατο -μη βίαιο- μέσο πάληςπου μετέρχονται, αυτό της απεργί-ας πείνας τη παρούσα στιγμή του α-γώνα τους δείχνει το μέγεθος τουπροβλήματος. Το γεγονός του ε-γκλεισμού δεν μπορεί να καταργείτο δικαίωμα τους σε ιατροφαρμα-κευτική περίθαλψη. Είναι τουλάχι-στον ανήθικο ένας επιληπτικός ναμην έχει άμεση πρόσβαση σε νοσο-κομειακή μονάδα, ένας διαβητικόςνα μην λαμβάνει τα αντιδιαβητικάτου δισκία.. Πολιτική βούληση καικυρίως ανθρωπιά χρειάζονται για ναγίνεται σεβαστός ο ΣωφρονιστικόςΚώδικας, για να μη μένουν στη φυ-λακή τοξικοεξαρτημένοι, ψυχικά πά-σχοντες καθώς και ασθενείς πουπάσχουν από ανίατες νόσους. Η υ-γεία είναι αδιαπραγμάτευτο δικαί-ωμα όλων... στέρηση ελευθερίας
δεν μπορεί να σημαίνει και στέρηση ζωής...
Δ.Μ. Γιατρός
Παρασκευή, Απριλίου 17, 2009
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)