ΤΗΣ ΑΠΟ-ΔΡΑΣΗΣ

To περιοδικό αυτό γεννήθηκε ως αυθόρμητη ανάγκη από άτομα που με τον ένα ή άλλο τρόπο έχουν σχέση με τη φυλακή.Συμπτωματικά βγαίνει σε μια συγκυρία με έντονη κινητικότητα μέσα κι έξω από τις φυλακές. Οι φωνές από μέσα βέβαια δεν ησυχάζουν ποτέ...όσο υπάρχει εγκλεισμός. Οι φυλακές έβραζαν, βράζουν και θα βράζουν.Το περιοδικό αυτό είναι απλά ένα όχημα που βοηθάει αυτές τις φωνές να δραπετεύσουν και να διακινηθούν σ΄όλη τη κοινωνία. Η "απο-δραση", στην ουσία θέλει να συμβάλλει, στην αντιπληροφόρηση, γύρω από τη φυλακή, να συμπαρασταθεί στον αγώνα των κρατουμένων και να στηρίξει έναν λόγο ανατρεπτικό προκειμένου να δημιουργηθούν οι συνθήκες να καταργηθούν οι φυλακές. Μόνο μετά από δράση μπορούμε να έχουμε ότι ονειρευόμαστε κι ελπίζουμε. Κι έπειτα δεν είναι η απόδραση καθήκον κάθε ανθρώπου που βιώνει, αυτόν τον αργό θάνατο, την χειρότερη ποινή της κρατικής εξουσίας, που φυλακίζεται, πειθαρχείται και τιμωρείται με κάθε τρόπο;

Δευτέρα, Φεβρουαρίου 01, 2010

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΓΡΕΒΕΝΩΝ


30/1/2010 Όσοι από μας μπορέσανε ήταν εκεί. Παρακάτω γίνεται μια περιγραφή από εκείνη την κρύα ημέρα.
Πολύ καλή πρωτοβουλία αποτέλεσε η εκδήλωση στις φυλακές Φελλίου Γρεβενών στις 30.01.2010. Πάνω από 100 αντιεξουσιαστές/τριες από Κοζάνη-Πτολεμαΐδα-Θεσσαλονίκη-Ιωάννινα κλπ. κατευθυνθήκαμε με δύο λεωφορεία προς τη φυλακή Γρεβενών μέσω Κοζάνης, όπου ρυθμίστηκαν οι τελευταίες λεπτομέρειες. Έξω από τη φυλακή μείναμε περίπου μία ώρα, στήθηκε μικροφωνική (ευτυχώς με φιλικό προς τους από μέσα ρεπερτόριο...) και φωνάχτηκαν συνθήματα με πολύ παλμό.
Για συνοδεία του ...επικίνδυνου αυτού κομβόι κινητοποιήθηκε μάλλον όλη η αστυνομία της Δ. Μακεδονίας. Κλούβες, τζιπ, ασφαλίτικα, συμβατικά, όλοι μαζί στο έργο της επιτήρησης. Μία όμορφη μηχανοκίνητη παρέλαση.

Στη συνέχεια μεταβήκαμε στα (άδεια) Γρεβενά, μετά από διαπραγματεύσεις με την αστυνομία που αρχικά ήθελε με γελοίες δικαιολογίες να μας εμποδίσει - με τη σειρά που ακούστηκαν από τον πανικοβλημένο επικεφαλής: 1. επειδή είχαν κλείσει οι αγρότες το δρόμο με τα τρακτέρ, 2. επειδή ήταν παρακαμπτήρια οδός για τα Τέμπη και θα εμποδίζαμε, 3. επειδή τέλειωνε ο αγώνας του τοπικού Πυρσού Γρεβενών και 4. για την προστασία της ασφάλειάς μας (sic!). Μοιράστηκαν πάντως πάνω από 300 κείμενα, έγινε η μικροφωνική, φάγαμε σάντουιτς μανιτάρι (εξαιρετικό) και ξεκινήσαμε για το γυρισμό.

Με αυτόν τον τρόπο θέλαμε να δηλώσουμε την αλληλεγγύη μας στους απόκληρους που κρατούνται σε αυτές τις απομονωμένες φυλακές, οι οποίοι τις προηγούμενες εβδομάδες έδωσαν τον αγώνα τους για αξιοπρέπεια, καλύτερες συνθήκες περίθαλψης, ενάντια στις εξοντωτικές πειθαρχικές ποινές και με μια σειρά άλλων αιτημάτων που ήδη έχουν δημοσιευθεί. Μεταξύ των αιτημάτων αυτών να αναδείξουμε την καταγγελία της εξευτελιστικής πρακτικής του πρωκτικού ελέγχου, η οποία (καταγγελία) αποτελεί υπέρβαση της αποσιώπησης που συνέβαινε επί σειρά ετών πάνω στο λεπτό αυτό ζήτημα.

Στα πολύ θετικά καταγράφονται το άνοιγμα δράσεων σε μία νέα φυλακή που τρέφει πολλές σωφρονιστικές φιλοδοξίες (πτέρυγα υψίστης ασφαλείας κλπ), η τρομερή ακουστική του χώρου (πραγματικά ΑΝΤΙΛΑΛΗΣΑΝ ΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ! από τα συνθήματα), η επικοινωνία με τους κρατούμενους (τόσο τηλεφωνική, όσο και φωνητική, αφού φροντίσαμε να φτάσουμε στις τρεις και τέταρτο περίπου που ήδη προαυλίζονταν), το συγκινητικό κόκκινο μπαλόνι με το πανό ΛΕΥΤΕΡΙΑ που πέταξε στον ουρανό και η πολύ ανθρώπινη προκήρυξη των διοργανωτών. Επίσης θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθούμε στην ΑΨΟΓΗ οργάνωση των συντρόφων/ισσων από Κοζάνη-Πτολεμαΐδα τόσο κατά την υποδοχή των λεωφορείων, όσο και κατά την οργάνωση της όλης ημέρας. Μεγάλο κομμάτι της επιτυχίας οφείλεται στη μακρόχρονη, συνεπή και συντροφική παρουσία τους, η οποία κινητοποίησε πολύ κόσμο, παρά το ότι δείχνει να υποχωρεί (προσωρινά) η κινητοποίηση των κρατουμένων.

Στα αρνητικά καταγράφεται η αμηχανία-απροθυμία του κόσμου να διαχειριστεί την πρόταση του διευθυντή της φυλακής να συνομιλήσει με εκπρόσωπούς μας (θα μπορούσε να έχει ενδιαφέρον και δείχνει ότι μας υπολογίζουν) και η μη δημοσιοποίηση της δράσης τόσο με τα γνώριμα μέσα μας εξαιτίας του φόβου εμποδίων, όσο και μέσω των τοπικών μέσων ενημέρωσης λόγω της χρόνιας απροθυμίας κάποιου ανοίγματος υπό το φόβο της πλήρους χειραγώγησης. Έτσι φτάνουμε στα δύο άκρα, κάποιοι χώροι να κάνουν επίσκεψη μισής ώρας στις φυλακές με τρία άτομα και δεκατρείς κάμερες και κάποιοι άλλοι να κινητοποιούν τόσο κόσμο και να μην το μαθαίνει άλλος από τους τυχαίους περαστικούς ενός απογεύματος Κυριακής στην έρημη πλατεία των Γρεβενών. Τέλος πάντων.

Ελπίδα όλων είναι πάντως τέτοιες δράσεις να ξεπηδάνε όλο και συχνότερα από πρωτοβουλίες σε διάφορες πόλεις. Οι ανθρωποφύλακες δεν φοβούνται τίποτα περισσότερο από την αλληλεγγύη. Οι έγκλειστοι δεν επιθυμούν τίποτα περισσότερο από την αλληλεγγύη. Η αλληλεγγύη λοιπόν είναι το καλύτερο όπλο μας.