ΤΗΣ ΑΠΟ-ΔΡΑΣΗΣ

To περιοδικό αυτό γεννήθηκε ως αυθόρμητη ανάγκη από άτομα που με τον ένα ή άλλο τρόπο έχουν σχέση με τη φυλακή.Συμπτωματικά βγαίνει σε μια συγκυρία με έντονη κινητικότητα μέσα κι έξω από τις φυλακές. Οι φωνές από μέσα βέβαια δεν ησυχάζουν ποτέ...όσο υπάρχει εγκλεισμός. Οι φυλακές έβραζαν, βράζουν και θα βράζουν.Το περιοδικό αυτό είναι απλά ένα όχημα που βοηθάει αυτές τις φωνές να δραπετεύσουν και να διακινηθούν σ΄όλη τη κοινωνία. Η "απο-δραση", στην ουσία θέλει να συμβάλλει, στην αντιπληροφόρηση, γύρω από τη φυλακή, να συμπαρασταθεί στον αγώνα των κρατουμένων και να στηρίξει έναν λόγο ανατρεπτικό προκειμένου να δημιουργηθούν οι συνθήκες να καταργηθούν οι φυλακές. Μόνο μετά από δράση μπορούμε να έχουμε ότι ονειρευόμαστε κι ελπίζουμε. Κι έπειτα δεν είναι η απόδραση καθήκον κάθε ανθρώπου που βιώνει, αυτόν τον αργό θάνατο, την χειρότερη ποινή της κρατικής εξουσίας, που φυλακίζεται, πειθαρχείται και τιμωρείται με κάθε τρόπο;

Σάββατο, Απριλίου 17, 2010

Ποια είναι η αντιμετώπιση των σοβαρά άρρωστων κρατούμενων;

Τα ξημερώματα της Παρασκευής 16 Απριλίου 2010, βρέθηκε νεκρή στο κελί της, η 67χρονη  κρατούμενη Μαρία Τανίντα. Και φυσικά δεν είναι ο μόνος θάνατος άρρωστου κρατούμενου στις φυλακές. Και βεβαίως οι δικαστές έχουν το μεγαλύτερο μέρος ευθύνης και είναι σαν να υπογράφουν το πιστοποιητικό θανάτου αφού δε τους ενδιαφέρει σε τι κατάσταση είναι ο κρατούμενος.
Κι ας σκεφτούμε πόσοι άλλοι κρατούμενοι είναι σ' αυτή τη θέση, ας σκεφτούμε τους ασθενείς τοξικομανείς, ας σκεφτούμε τους μεγάλης ηλικίας κρατούμενους, ας σκεφτούμε τους ξένους κρατούμενους από φτωχές κι εμπόλεμες χώρες που δε ξέρουν ούτε τη γλώσσα, ούτε έχουν δικούς τους ανθρώπους να τους επισκέπτονται.
Για κάποιους κρατούμενους οι πόρτες των φυλακών ανοίγουν το δρόμο χωρίς επιστροφή.
Οι κάθε είδους δικαστές, εισαγγελείς κ.λπ. παίζουν το ρόλο του δήμιου στην Ελλάδα του 2010.

Πέμπτη, Απριλίου 15, 2010

FREEDOM!, WE ARE NOT ANIMALS!

Tα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, είναι μια άλλη μορφή σύγχρονης φυλάκισης. Είναι απ' τις πιο άθλιες κι απάνθρωπες φυλακές, όπου ο άνθρωπος είναι μόνο ένας αριθμός, χωρίς όνομα, χωρίς γλώσσα επικοινωνίας, χωρίς δυνατότητα επισκεπτηρίων και κυρίως "ξένος" σ' ένα ξένο κι αφιλόξενο τόπο, χωρίς δυνατότητα δικαιωμάτων. Κι όλα αυτά χωρίς τα νομικά προσχήματα παραβατικότητας αφού το μόνο έγκλημα των μεταναστών που φυλακίζονται είναι η "παράνομη είσοδος στη χώρα".
Η παρουσία των ανθρώπων σ' όποιο μέρος της γης επιλέγουν για διάφορους λόγους να ζήσουν, δεν είναι παράνομη.

Γι' αυτό και δημοσιεύουμε τα αιτήματα από την από την απεργία πείνας που πραγματοποιούν από χθες 12 Απριλίου 126 φυλακισμένοι μετανάστες στο στρατόπεδο κράτησης της Σάμου.


Σηκώσαμε 3 πανώ. FREEDOM!, WE ARE NOT ANIMALS!, και το τρίτο περιγραφικά: ηρθαμε εδώ για να ζητήσουμε την προστασία σας, δεν είμαστε κλέφτες! Δεν είμαστε εγκληματίες! Γιατί είμαστε στη φυλακή; Προς τί τα σύνορα. Έγιναν 3 ομαδικές απελάσεις από τη frontex και τις τοπικές αρχές, των 60 ατόμων στις 23/03, 9/04. Οι φυλακισμένοι πρόσφυγες γνωρίζουν πως πρόκειται να απελαθούν και λένε πως προτιμούν να αυτοκτονήσουν. Στο κέντρο το μεσημέρι ήταν 14 πράκτορες της frontex. Οι πρόσφυγες γνωρίζουν, πως η δουλειά τους είναι να αλλάζουν τις εθνικότητες τους στα χαρτιά τους κατά την εισαγωγή τους στο κέντρο στη διάρκεια του “screening” , και να οργανώνουν τις ομαδικές απελάσεις. Σήμερα το πρωί, Τρίτη, 13/04 ένας απεργός πείνας ξυλοκοπήθηκε μέχρι λιποθυμίας από μπάτσο που είχε βάρδια στο κέντρο, επειδή αρνήθηκε να συμμετέχει στο συσσίτιο. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, όμως μόνο για λίγες ώρες, γιατί στη συνέχεια οι μπάτσοι τον μετέφεραν στο Α.Τ. , όπου δε μπορεί να επικοινωνήσει και κανείς μαζί του. Σύμφωνα με μαρτυρίες οι μπάτσοι τους πήραν τα κινητά κι έτσι δε μπορούν να επικοινωνήσουν ούτε με το δικηγόρο της νομαρχίας, ο οποίος δουλεύει στο κέντρο. Πρόχειρη μετάφραση των αιτημάτων τους: (οι παρενθέσεις είναι επεξηγηματικές, και δεν αποτελούν μέρος του αρχικού κειμένου) Δευτέρα 12 Απριλίου 2010 Από όλους τους κρατουμένους: Προς τo συμβούλιο ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών (UNHRC) και τις οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα: Θέμα: S.O.S. Α) Ξεκινήσαμε την απεργία πείνας επειδή έχουμε πολλά προβλήματα. 2 ομάδες προσφύγων μεταφέρθηκαν από το κέντρο κράτησης της σάμου . Η πρώτη ομάδα πριν από 19 μέρες. Τους πήραν με χειροπέδες στην Αθήνα. Έμειναν εκεί 2 μέρες σε κρατητήριο, μετά τους μετέφεραν σε άλλη φυλακή κοντά στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα. (Βένα;) Το δέυτερο γκρουπ, μεταφέρθηκε στις 9 Απρίλη 2010, πριν από 4 μέρες, με την ίδια τακτική, πάλι σε κρατητήριο στην Αθήνα. Από τότε έχουμε χάσει τα ίχνη τους, δεν έχουμε νέα ή πληροφορίες. Ζητάμε τα στοιχειώδη μας δικαιώματα. Τώρα όλοι εδώ είμαστε σε δύσκολη ψυχολογική κατάσταση. Κάποιοι από μας σκέφτονται την αυτοκτονία, αν δεν ελευθερωθούμε σύντομα, γιατί είμαστε μάλλον το επόμενο γκρούπ (προς απέλαση). Ζητάμε απελευθέρωση με τους παρακάτω όρους: 1. Επίσημα χαρτιά (διοικητικής απέλασης) σφραγισμένα και υπογεγραμμένα 2. Εισιτήριο μεταφοράς (για Αθήνα) στα χέρια μας 3. Να φύγουμε ελεύθεροι από το κέντρο (όχι με συνοδεία αστυνομίας και χειροπέδες) 4. Να φύγουμε με παρουσία εκπροσώπου των ηνωμένων εθνών ή άλλης διεθνούς οργάνωσης για τα ανθρώπινα δικαιώματα, δικηγόρου, και εκπροσώπων του τύπου και των ΜΜΕ. 5. Χωρίς βία από καμία πλευρά. Β) Είναι παράνομο να μας εξαναγκάζουν να υπογράφουμε χαρτιά εδώ στο κέντρο χωρίς να είναι μεταφρασμένα σε γλώσσα που καταλαβαίνουμε. Κανείς δεν ήρθε εδώ στο κέντρο να μας εξηγήσει (τα δικαιώματά μας και την κατάσταση) στη γλώσσα μας. Δεν υπάρχει μεταφραστής. Γ) Ζητάμε να μάθουμε ποια είναι η επίσημη διαδικασία κατά την οποία η αστυνομία αλλάζει την εθνικότητά μας (στα χαρτιά που μας εξαναγκάζουν να υπογράφουμε στο κέντρο). Δ) Στην ισχύουσα διαδικασία αίτησης ασύλου δε μας παρέχεται το δικαίωμα να υποστηρίξουμε την αίτησή μας γιατί είναι αδύνατο να είναι κάποιος στη φυλακή και ταυτόχρονα να συλλέγει αποδείξεις για την εθνικότητά του και τα προβλήματά του (που τον καθιστούν πρόσφυγα). * τα αιτήματα υπογράφουν 126 κρατούμενοι πρόσφυγες απεργοί πείνας

Δευτέρα, Απριλίου 12, 2010

Πότε επιτέλους θα σταματήσουμε αυτό το κύκλο με τους θανάτους στις φυλακές;

Την Παρασκευή 9 Απρίλη βρέθηκε στο κελί του, στις φυλακές της Κέρκυρας, νεκρός ισοβίτης. Η αιτία θανάτου και οι συνθήκες "ερευνούνται" δήλωσαν εισαγγελείς, φύλακες , οι αρχές των φυλακών κι όλος ο συρφετός . Η ίδια πάντα κοροϊδία.

ΟΙ ΘΑΝΑΤΟΙ ΣΤΑ ΤΜΗΜΑΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ "ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΕΣ" ΕΙΝΑΙ ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ

8 Απριλίου 2010. "Αυτοκτονία" 20χρονου Γεωργιανού στα κρατητήρια του αστυνομικού τμήματος Βόλου.
Το κράτος τρομοκράτης και η τρομοκρατικοί μηχανισμοί του "αυτοκτονούν" ακόμη έναν άνθρωπο που απλά ήθελε να ζήσει μακριά από το τόπο που γεννήθηκε. Ήθελε να ΖΗΣΕΙ αυτό από μόνο του ήταν το μόνο έγκλημα του. Είχε καταθέσει αίτηση για χορήγηση πολιτικού ασύλου αλλά αντ' αυτού το μόνο που του δώθηκε ήταν η απόφαση γι' απέλαση. Η απέλαση στη χώρα του ήταν η υπογραφή για τη θανατική καταδίκη του, σαν πολιτικός αντιφρονούντας στη χώρα του.
Δεν ήταν ούτε έμπορας ανθρώπων, ούτε έμπορας ναρκωτικών, ούτε έμπορας όπλων, ούτε άρπαγας δημοσίου χρήματος, γι' αυτό και δε μπορούσε να εξαγοράσει το πολιτικό άσυλο.
Η "αυτοκτονία" την οποία ισχυριστήκανε από την αστυνομία Βόλου, είναι παραμύθια που δε πείθουν.
Ισχυρίζονται πως κρεμάστηκε στο κελί του, όλοι ξέρουν όμως πως σεντόνια δε δίνουν στα αστυνομικά τμήματα, ακριβώς για να αποφύγουν την αυτοκτονία του κρατούμενου [έτσι το δικαιολογούν] ακόμη και τα κορδόνια από τα παπούτσια των κρατουμένων παίρνουν.
Την επόμενη ημέρα 9 Απριλίου, έγινε παρέμβαση στο δημοτικό ραδιόφωνο Βόλου και διαβάστηκε κείμενο για την υποτιθέμενη "αυτοκτονία", ακολούθησε πορεία και μοίρασμα του κειμένου στο κέντρο της πόλης.
Το Σάββατο 10 Απρίλη έγινε πορεία προς το αστυνομικό τμήμα Βόλου Νέας Ιωνίας, όπου δολοφονήθηκε ο 20χρονος Γεωργιανός.