ΤΗΣ ΑΠΟ-ΔΡΑΣΗΣ

To περιοδικό αυτό γεννήθηκε ως αυθόρμητη ανάγκη από άτομα που με τον ένα ή άλλο τρόπο έχουν σχέση με τη φυλακή.Συμπτωματικά βγαίνει σε μια συγκυρία με έντονη κινητικότητα μέσα κι έξω από τις φυλακές. Οι φωνές από μέσα βέβαια δεν ησυχάζουν ποτέ...όσο υπάρχει εγκλεισμός. Οι φυλακές έβραζαν, βράζουν και θα βράζουν.Το περιοδικό αυτό είναι απλά ένα όχημα που βοηθάει αυτές τις φωνές να δραπετεύσουν και να διακινηθούν σ΄όλη τη κοινωνία. Η "απο-δραση", στην ουσία θέλει να συμβάλλει, στην αντιπληροφόρηση, γύρω από τη φυλακή, να συμπαρασταθεί στον αγώνα των κρατουμένων και να στηρίξει έναν λόγο ανατρεπτικό προκειμένου να δημιουργηθούν οι συνθήκες να καταργηθούν οι φυλακές. Μόνο μετά από δράση μπορούμε να έχουμε ότι ονειρευόμαστε κι ελπίζουμε. Κι έπειτα δεν είναι η απόδραση καθήκον κάθε ανθρώπου που βιώνει, αυτόν τον αργό θάνατο, την χειρότερη ποινή της κρατικής εξουσίας, που φυλακίζεται, πειθαρχείται και τιμωρείται με κάθε τρόπο;

Τρίτη, Φεβρουαρίου 23, 2010

ΕΚΛΕΨΕΣ; ΕΝΑ ΒΙΝΤΕΑΚΙ ΠΟΥ ΤΑ ΛΕΕΙ ΟΛΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟ

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΦΡΕΝΤΟ ΜΠΟΝΑΝΟ ΚΑΙ ΧΡΗΣΤΟ ΣΤΡΑΤΗΓΟΠΟΥΛΟ

Η «Δικαιοσύνη» φροντίζει να εφαρμόζει τους κώδικές της κατά περίπτωση. Το άρθρο 105 του Ποινικού Κώδικα φρόντισε να εκφράσει την επιείκεια της πολιτείας απέναντι στους κρατούμενους μεγάλης ηλικίας, προβλέποντας ευνοϊκότερους χρόνους για την υφ’ όρον απόλυση όσων εγκλείστων έχουν συμπληρώσει τα 70 χρόνια (2/5 αντί για 3/5 και 16 χρόνια αντί για 20 στα ισόβια), αλλά και διπλό υπολογισμό κάθε μέρας κράτησης για τους άνω των 65 χρονών. Προφανώς όμως η επιείκεια αυτή δεν ισχύει και για τους ιδεολογικούς εχθρούς του κράτους…
Την 1η Οκτώβρη 2009 συλλαμβάνονται και προφυλακίζονται οι αναρχικοί Αλφρέντο Μπονάνο και Χρήστος Στρατηγόπουλος για ληστεία τράπεζας που είχε πραγματοποιηθεί νωρίτερα την ίδια ημέρα στα Τρίκαλα. Ο Στρατηγόπουλος αναλαμβάνει προσωπικά την ευθύνη της ενέργειας, ενώ ο Μπονάνο αρνείται τις κατηγορίες.
Και οι δύο είναι αναρχικοί, γνωστοί για τη δράση τους. Ο Στρατηγόπουλος με τη σύλληψή του παλαιότερα στην Ιταλία, τις εκδόσεις Επαναστατική Αυτοοργάνωση και το ομώνυμο περιοδικό, τις εκδόσεις Σίσσυφος και τελευταία με το Ελευθεριακό Ινστιτούτο Ιωαννίνων. Όσο για τον Αλφρέντο, πέρα από την πολύχρονη δράση του που περιλαμβάνει συλλήψεις και φυλακίσεις, έχει εκδώσει σειρά άρθρων, δοκιμίων, περιοδικών και βιβλίων, τελευταίο των οποίων είναι η Κυριαρχία και εξέγερση στη βιομηχανική κοινωνία, το οποίο παρουσίασε σε σειρά εκδηλώσεων και στην Ελλάδα. Μέχρι σήμερα και οι δύο παραμένουν προφυλακισμένοι, γεγονός με ιδιαίτερα δυσμενείς επιπτώσεις στην περίπτωση του 73χρονου Μπονάνο, ο οποίος αντιμετωπίζει σοβαρότατα προβλήματα υγείας. Συγκεκριμένα, υποφέρει από καρδιακή ανεπάρκεια, σακχαρώδη διαβήτη, υπέρταση και σοβαρά μυοσκελετικά προβλήματα, όπως προκύπτει από τις σχετικές γνωματεύσεις κρατικών νοσοκομείων. Μπροστά στο σοβαρότατο κίνδυνο που αντιμετωπίζει, κατατέθηκε αίτηση αποφυλάκισης, η οποία όμως απορρίφθηκε με έλλειψη σκεπτικού που εκφράζει πλήρη αδιαφορία για την έκβαση της υγείας του.
Η παράταση του εγκλεισμού του αποκτά χαρακτηριστικά εκδίκησης και φυσικής εξόντωσης και θέτει σε άμεσο κίνδυνο τη ζωή του. Βλέπεις, δεν έχει την τύχη να λέγεται Πρινιωτάκης, Ψωμιάδης και Σία και να έχει κάνει απάτες εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ με ασφαλιστικά ταμεία και δομημένα ομόλογα, ώστε να αφεθεί ελεύθερος. Έχει την ατυχία να είναι αναρχικός. Γι’ αυτό το κράτος εφαρμόζει την «ειδικοπροληπτική» του λειτουργία και τον αφήνει στη φυλακή για να καταλάβει τα λάθη του και να γυρίσει στο σωστό δρόμο τώρα που είναι καιρός, στα 73 του χρόνια…

Κυριακή, Φεβρουαρίου 21, 2010

ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΑΝΗΛΙΚΩΝ ΑΥΛΩΝΑ

Δημοσιεύουμε ένα ποίημα που μας ήρθε ανάμεσα σ' άλλα από τις ΦΥΛΑΚΕΣ ΑΝΗΛΙΚΩΝ ΑΥΛΩΝΑ.
Τα υπόλοιπα θα τα δημοσιεύσουμε στο επόμενο τεύχος του περιοδικού.
Είναι καταπληκτική η αποτύπωση και ο πλούτος των συναισθημάτων στο χαρτί των φυλακισμένων παιδιών.
Όταν τα διβάζεις έχεις την αίσθηση οτι σου έχουν πει πάρα πολλά μέσα σε λίγες γραμμές.
Αφήνουμε αυτούσια την ορθογραφία και τον τρόπο γραφής όπως τα παραλάβαμε.
ΑΚΟΥ ΠΑΤΕΡΑ
ΣΥΓΝΟΜΗ ΖΗΤΑΩ ΜΙΑ ΖΩΗ
ΚΑΙ ΕΣΥ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟ ΓΙΑΤΙ
ΝΑ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΜΑΛΑΞΕΙΣ

ΚΑΙ ΕΓΩ ΣΤΙΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ ΤΗΝ ΚΟΥΠΑΣΤΗ
ΤΡΑΒΑΩ ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ ΤΟ ΚΟΥΠΙ
ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΜΟΥ ΤΟ ΑΤΙΘΑΣΟ ΠΟΥΛΙ
Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟ ΚΛΕΙΝΗ ΣΤΟ ΚΛΟΥΒΙ

ΚΑΙ ΕΣΥ ΧΤΥΠΑΣ ΑΠΑΝΩ ΣΤΗ ΠΛΙΓΗ
ΟΤΑΝ ΜΕ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΑΓΓΑΛΙΑ ΚΑΙ ΡΩΤΑΣ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑΤΙ
ΓΙΑΤΙ
ΓΙΑΤΙ

ΕΛΑ ΚΡΙΝΕΜΑΙ ΚΑΙ ΕΣΥ ΒΑΛΕ ΣΑΠΟΥΝΙ ΣΤΟ ΣΧΟΙΝΙ
ΜΑ ΕΓΩ ΚΛΕΙΣΜΕΝΟΣ ΣΤΗΝ ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ ΦΥΛΑΚΗ
ΕΝΟΧΟΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΖΩΗ
ΝΑ ΨΑΧΝΩ ΚΑΙ ΕΓΩ Ο ΙΔΙΟΣ ΤΟ ΓΙΑΤΙ;

ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΟΙΧΟΥΣ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ ΚΡΥΒΟΝΤΑΙ ΤΑ ΑΠΟΔΕΙΚΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Ενδεικτικό της αποσιώπησης και του κουκουλώματος των θανάτων στις φυλακές είναι και μια είδηση που μας ήρθε πριν λίγες μέρες.
Τον Ιούνιο του 2009, την ημέρα του αγίου πνεύματος όπου λόγω αργίας δεν μπορούν να γίνουν επισκεπτήρια από δικηγόρους, βρέθηκε απαγχονισμένος στο ΨΥΧΙΑΤΡΕΙΟ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ο 40χρονος Μανώλης Καπελούζος. Ήταν η πρώτη του μέρα στο Ψυχιατρείο Κρατουμένων αφού του είχε γίνει μεταγωγή από τις Δικαστικές Φυλακές Κορυδαλλού όπου κρατούνταν.
Το γνωστό ρητό "ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΟΙΧΟΥΣ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ ΚΡΥΒΟΝΤΑΙ ΤΑ ΑΠΟΔΕΙΚΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ" είναι πάντα επίκαιρο κι αληθινό. Εμείς θα προσθέσουμε εκτός από τα αποδεικτικά στοιχεία κρύβονται και τα θύματα των εγκλημάτων του κράτους.

Παρασκευή, Φεβρουαρίου 19, 2010

Νεκρός κρατούμενος στις φυλακές Αλικαρνασσού

Άλλη μια ανακοίνωση θανάτου 33χρονου κρατούμενου στις φυλακές Αλικαρνασσού.
Βρέθηκε στο κελί του από τον αρχιδεσμοφύλακα των φυλακών τη νύχτα. Οι αρχές των φυλακών βιαστήκανε να βγάλουνε το πόρισμα πως δε πρόκειται για εγκληματική ενέργεια, ωστόσο δεν εξηγούν πως συνέβη αυτός ο θάνατος. Για άλλη μια φορά διενεργείται "έρευνα".
Ξέρουμε πολύ καλά που οδηγούν αυτές οι "έρευνες". Τόσοι θάνατοι και κανένας δεν έχει κατηγορηθεί ποτέ απ' όσο ξέρουμε, γι' αυτούς. Οι "έρευνες" απλά σημαίνουν το κλείσιμο της υπόθεσης.

Τετάρτη, Φεβρουαρίου 10, 2010

Το ΑΙΣΧΟΣ της Πέτρου Ράλλη

Η συνταρακτική μαρτυρία για το Αλλοδαπών στη Πέτρου Ράλλη είναι αποκαλυπτική.
Αυτή είναι η εικόνα των ελληνικών κολαστηρίων. Η εικόνα της εκδικητικής μανίας του κράτους απέναντι στους ανθρώπους και η "μεταναστευτική "πολιτική του,[οι άνθρωποι μόνο σαν εργαλεία είναι χρήσιμοι...] Η εικόνα που δε πρέπει να ξεχνάμε ΠΟΤΕ.

[Αναδημοσίευση από το blog της Πρωτοβουλίας αναρχικών Αιγάλεω]

Το σκηνικό ίδιο φυλακής υψίστης ασφαλείας μόνο που εδώ, κανείς δεν έχει διαπράξει κάποιο «έγκλημα». Οι κάμερες που υπάρχουν παντού στα κελιά εκτός από τις τουαλέτες είναι ένα χαρακτηριστικό της καταπάτησης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας Οι κρατούμενοι-ες είναι 24ώρες υπό παρακολούθηση ,δεν υπάρχει ούτε ένα λεπτό ιδιωτικής στιγμής και δεν ισχύει κανένα απόρρητο προσωπικού δεδομένου. Ακόμα και οι πόρτες των κελιών είναι κάγκελα από πάνω μέχρι κάτω και για να μπορέσουν κάπως να φτιάξουν ένα προσωπικό χώρο έχουν κρεμάσει σεντόνια. «Δεν αντέχω να με βλέπει συνέχεια ο καθένας που περνάει από τον διάδρομο» μας εξομολογείται μία μετανάστρια. Οι τσιμεντένιες πτέρυγες έχουν ηλεκτρικές καγκελόπορτες τελευταίας τεχνολογίας, παράθυρα-μερικά χωρίς τζάμι- με θέα ..τα υπόλοιπα κελιά και σε ύψος που να μην μπορείς να φτάσεις να δεις έστω τι συμβαίνει έξω. Τα κελιά είναι εφοδιασμένα με ʽμεταμοντέρναʼ τσιμεντένια κρεβάτια (κάτι τετράγωνα σαν παγκάκια)και αφρολέξ με άποψη: φαγωμένα . Μια κουβέρτα ʽμαλακήʼ σαν σμυριδόπανο αποκλειστική χορηγία του ελληνικού στρατού και μαξιλάρι δεν υπάρχει ούτε για δείγμα

Οι συνθήκες υγιεινής ανύπαρκτες , σαφής πρόθεση για την αποσύνθεση σωμάτων και την εξόντωση οποιουδήποτε χαρακτηριστικού σου θυμίζει ότι είσαι άνθρωπος .Οι μεσαιωνικού τύπου τουαλέτες φιλοξενούν πολύ συχνά χαριτωμένα έντομα όπως τις κατσαρίδες, είναι μόνο τέσσερις και πανβρώμικες. Άλλωστε το δόγμα στο κολαστήριο της Π.Ρ. είναι ότι η καθαριότητα είναι μια πλάνη…Σαπούνια, σαμπουάν, οδοντόκρεμες, χαρτί υγείας και σερβιέτες θεωρούνται “μικροαστικά κατάλοιπα” και επομένως είναι περιττό να βρίσκονται στο χώρο. Αντί για καθρέφτη ένα πλαστικό που σαν αλουμινόχαρτο αντανακλά αλλοιωμένα και μισά τα πρόσωπα εκείνων των ανθρώπων που ζουν για πλέον 6 μήνες-σύμφωνα με το καινούργιο νομοσχέδιο-ξεχασμένους εκεί μέσα ακόμα και από τους εαυτούς τους. Όλα πρέπει να τείνουν στο να ξεχάσεις την ύπαρξή σου.

Το φαγητό μεταφέρεται καθημερινά από τη ΓΑΔΑ και φυσικά δεν περιέχει γάλα γιατί κατά την μεταφορά είναι επίφοβο να υποστεί αλλοιώσεις. Μοιράζεται σε όλους ένας καφές (στιγμιαίος), ένας στίλ αμίτα χυμός και ένα κρουασάν σοκολάτα. Τα ίδια ακριβώς και τα ανήλικα παιδιά(από 12 μηνών μωρό σε 10 χρονών αγοράκι) ανεξαρτήτου ηλικίας και προσωπικής ανάγκης. Στο μεσημεριανό πετύχαμε φασολάδα, ελιές, μια φρατζόλα ψωμί για όλες τις κρατούμενες κάθε κελιού και πορτοκάλια ʽΆρταςʼ κατά προτίμηση. Τα σερβίρουν οι κρατούμενες σε πλαστικά κεσεδάκια. Τραπεζαρία ή ειδικός χώρος σίτισης δεν υπάρχει και το ψωμί το ακουμπάνε πάνω στις άθλιες και βρώμικες κουβέρτες του κρεβατιού. Οι ειδικές ανάγκες δεν λαμβάνονται υπόψιν αφού παθήσεις όπως ο διαβήτης, εντερικές δυσλειτουργίες, καρδιοπάθειες κ.α. δεν τυγχάνουν καμιάς ειδικής διατροφικής μεταχείρισης. Ακούσαμε τις κρατούμενες να διαμαρτύρονται για φαγούρες σ΄ αυτές και στα παιδιά τους. Είναι γνωστά τα συχνά κρούσματα δερματολογικών προβλημάτων, όπως μυκητιάσεις, ψώρα, αλλεργίες και διάφορες άλλες δερματίτιδες που οφείλονται κυρίως στη κακή υγιεινή των στρωμάτων και τις άθλιες συνθήκες υγιεινής στα κελιά και κυρίως στις τουαλέτες. Ακόμα και με τα δόντια τους έχουν σοβαρά προβλήματα αφού δεν τους δίνουν αρκετά εμφιαλωμένα και αναγκάζονται να πίνουν νερό από τις τουαλέτες .

Οι ίδιες έκαναν λόγο και για την επιθετική συμπεριφορά των ανήλικων παιδιών. Και τι πιο λογικό για ένα παιδί που μεγαλώνει στη φυλακή να αναπτύξει “αντικοινωνική” και επιθετική συμπεριφορά και πως να μην εχθρεύεται το κόσμο γύρω του αφού τον έζησε μέσα απʼτην κόλαση. Στιγματίστηκε για πάντα και μην τολμήσουμε να του ζητήσουμε το λόγο όταν στην εφηβεία αρπάξει τις πέτρες. Σίγουρα πάντως οι φυλακές στη Π.Ρ. ενδείκνυνται για κρίσεις πανικού και ψυχοσωματικά νοσήματα. Ο άνθρωπος είναι φύση και σαν τέτοιος δεν μπορεί να επιβιώσει μέσα στο τσιμέντο.

Κάποιες κρατούμενες προσπαθώντας να οικειοποιηθούν τα κελιά τους έχουν φροντίσει να παρέμβουν εικαστικά σε αυτά. Σε ένα κελί μια ρωσίδα κρατούμενη έχει ζωγραφίσει τους τοίχους με γιγάντια καρτούνς. Με πονάει η ψυχή μου… της λείπει το μωρό της. Έχει μετατρέψει το κελί σε παιδικό δωμάτιο. Αγάπες σκαλισμένες μέσα σε καρδιές και γύρω από τα κρεβάτια στο ύψος του κεφαλιού σκαλισμένες γραμμές και σβησμένες μέρες και μήνες. Χαραγμένα ποιήματα, υποσχέσεις, απομνημονεύματα, ονόματα. Σε άλλα κελιά οι κρατούμενες έχουν μετατρέψει το κελί σε εικονοστάσι. Έχουν κρεμάσει παντού εικόνες αγίων ικανές να κρατήσουν ζωντανές τις ελπίδες και τα όνειρα τους. Πάνω από το κεφάλι τους φαντάζουν μεγαλειωδώς η Ατζελίνα Τζολή και η Ελένη Μενεγάκη, δίπλα από ετικέτες από σαμπουάν, οτιδήποτε μπορεί να γεμίσει τους άδειους τοίχους.

Η επικοινωνία με τον έξω κόσμο είναι δύσκολη αφού μόνο όποιος έχει λεφτά μπορεί να αγοράσει τηλεκάρτα και μπορεί να τηλεφωνήσει. Ακόμα και η επικοινωνία μεταξύ των κρατουμένων είναι δύσκολη αφού πολλές από αυτές δεν μιλάνε ούτε καταλαβαίνουν ελληνικά. Διερμηνείς δεν υπάρχουν ούτε για δείγμα και η συνεννόηση γίνεται με τα μάτια και με χειρονομίες προσπαθώντας να ανταλλάξουν πληροφορίες καθημερινής επιβίωσης. Εννοείται πως έτσι στερούνται και το δικαίωμα να διεκδικήσουν και τα δικαιώματα τους ή να αντλήσουν πληροφορίες σχετικά με την κράτηση τους και την ημερομηνία του τέλους της παραμονής τους εκεί. Παντελής απομόνωση και μοναξιά.

Η επαφή με τον αέρα, την βροχή , τον ήλιο είναι απλά μηδαμινή. Μπορείς μόνο να τα βλέπεις αφού ο προαυλισμός είναι ανύπαρκτος. Μπορούν μόνο να κινούνται στο διάδρομο (1 μέτρο πλάτος και 20 μέτρα μήκος) που εφάπτεται κατά μήκος των κελιών. Η στέρηση χώρου για να κάθονται, εν είδη εντευκτηρίου ή και χώρο άθλησης, έχει ως συνέπεια να μπορούν μόνο ή να περπατάνε ή να ξαπλώνουν, δηλαδή να σέρνουν το ταλαιπωρημένο σώμα τους।Μέσα σε όλο αυτό το ντεκόρ τα μικρά παιδάκια που συναντήσαμε πηγαινοφέρναν την κούκλα τους , σκαρφαλώνανε στις καγκελόπορτες των κελιών και άλλα περπατάγανε ξυπόλυτα ανάμεσα σε λήμματα και στα αγνώστου προελεύσεως υγρά. Τα κορδόνια τους τα είχαν πάρει με αποτέλεσμα να μην μπορούν καν να τρέξουν. Κάποια μεγαλύτερα παιδιά είχαν καταλάβει τι συμβαίνει και είχε χαθεί κάθε σπίθα ζωής στο βλέμμα τους. Ποιος μπορεί να τους εξηγήσει πώς από τη μία γυρνούσαν από το σχολείο με την μητέρα τους και ξαφνικά βρέθηκαν ανάμεσα σε τοίχους φυλακής.


(μαρτυρία από προσαχθείσες στο Αλλοδαπών της Π. Ράλλη συντρόφισσες μετά την κατάληψη του Δημαρχείου Κερατσινίου για την αλληλεγγύη στους 22 διωκόμενους του Ρεσάλτο)


Δευτέρα, Φεβρουαρίου 01, 2010

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΓΡΕΒΕΝΩΝ


30/1/2010 Όσοι από μας μπορέσανε ήταν εκεί. Παρακάτω γίνεται μια περιγραφή από εκείνη την κρύα ημέρα.
Πολύ καλή πρωτοβουλία αποτέλεσε η εκδήλωση στις φυλακές Φελλίου Γρεβενών στις 30.01.2010. Πάνω από 100 αντιεξουσιαστές/τριες από Κοζάνη-Πτολεμαΐδα-Θεσσαλονίκη-Ιωάννινα κλπ. κατευθυνθήκαμε με δύο λεωφορεία προς τη φυλακή Γρεβενών μέσω Κοζάνης, όπου ρυθμίστηκαν οι τελευταίες λεπτομέρειες. Έξω από τη φυλακή μείναμε περίπου μία ώρα, στήθηκε μικροφωνική (ευτυχώς με φιλικό προς τους από μέσα ρεπερτόριο...) και φωνάχτηκαν συνθήματα με πολύ παλμό.
Για συνοδεία του ...επικίνδυνου αυτού κομβόι κινητοποιήθηκε μάλλον όλη η αστυνομία της Δ. Μακεδονίας. Κλούβες, τζιπ, ασφαλίτικα, συμβατικά, όλοι μαζί στο έργο της επιτήρησης. Μία όμορφη μηχανοκίνητη παρέλαση.

Στη συνέχεια μεταβήκαμε στα (άδεια) Γρεβενά, μετά από διαπραγματεύσεις με την αστυνομία που αρχικά ήθελε με γελοίες δικαιολογίες να μας εμποδίσει - με τη σειρά που ακούστηκαν από τον πανικοβλημένο επικεφαλής: 1. επειδή είχαν κλείσει οι αγρότες το δρόμο με τα τρακτέρ, 2. επειδή ήταν παρακαμπτήρια οδός για τα Τέμπη και θα εμποδίζαμε, 3. επειδή τέλειωνε ο αγώνας του τοπικού Πυρσού Γρεβενών και 4. για την προστασία της ασφάλειάς μας (sic!). Μοιράστηκαν πάντως πάνω από 300 κείμενα, έγινε η μικροφωνική, φάγαμε σάντουιτς μανιτάρι (εξαιρετικό) και ξεκινήσαμε για το γυρισμό.

Με αυτόν τον τρόπο θέλαμε να δηλώσουμε την αλληλεγγύη μας στους απόκληρους που κρατούνται σε αυτές τις απομονωμένες φυλακές, οι οποίοι τις προηγούμενες εβδομάδες έδωσαν τον αγώνα τους για αξιοπρέπεια, καλύτερες συνθήκες περίθαλψης, ενάντια στις εξοντωτικές πειθαρχικές ποινές και με μια σειρά άλλων αιτημάτων που ήδη έχουν δημοσιευθεί. Μεταξύ των αιτημάτων αυτών να αναδείξουμε την καταγγελία της εξευτελιστικής πρακτικής του πρωκτικού ελέγχου, η οποία (καταγγελία) αποτελεί υπέρβαση της αποσιώπησης που συνέβαινε επί σειρά ετών πάνω στο λεπτό αυτό ζήτημα.

Στα πολύ θετικά καταγράφονται το άνοιγμα δράσεων σε μία νέα φυλακή που τρέφει πολλές σωφρονιστικές φιλοδοξίες (πτέρυγα υψίστης ασφαλείας κλπ), η τρομερή ακουστική του χώρου (πραγματικά ΑΝΤΙΛΑΛΗΣΑΝ ΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ! από τα συνθήματα), η επικοινωνία με τους κρατούμενους (τόσο τηλεφωνική, όσο και φωνητική, αφού φροντίσαμε να φτάσουμε στις τρεις και τέταρτο περίπου που ήδη προαυλίζονταν), το συγκινητικό κόκκινο μπαλόνι με το πανό ΛΕΥΤΕΡΙΑ που πέταξε στον ουρανό και η πολύ ανθρώπινη προκήρυξη των διοργανωτών. Επίσης θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθούμε στην ΑΨΟΓΗ οργάνωση των συντρόφων/ισσων από Κοζάνη-Πτολεμαΐδα τόσο κατά την υποδοχή των λεωφορείων, όσο και κατά την οργάνωση της όλης ημέρας. Μεγάλο κομμάτι της επιτυχίας οφείλεται στη μακρόχρονη, συνεπή και συντροφική παρουσία τους, η οποία κινητοποίησε πολύ κόσμο, παρά το ότι δείχνει να υποχωρεί (προσωρινά) η κινητοποίηση των κρατουμένων.

Στα αρνητικά καταγράφεται η αμηχανία-απροθυμία του κόσμου να διαχειριστεί την πρόταση του διευθυντή της φυλακής να συνομιλήσει με εκπρόσωπούς μας (θα μπορούσε να έχει ενδιαφέρον και δείχνει ότι μας υπολογίζουν) και η μη δημοσιοποίηση της δράσης τόσο με τα γνώριμα μέσα μας εξαιτίας του φόβου εμποδίων, όσο και μέσω των τοπικών μέσων ενημέρωσης λόγω της χρόνιας απροθυμίας κάποιου ανοίγματος υπό το φόβο της πλήρους χειραγώγησης. Έτσι φτάνουμε στα δύο άκρα, κάποιοι χώροι να κάνουν επίσκεψη μισής ώρας στις φυλακές με τρία άτομα και δεκατρείς κάμερες και κάποιοι άλλοι να κινητοποιούν τόσο κόσμο και να μην το μαθαίνει άλλος από τους τυχαίους περαστικούς ενός απογεύματος Κυριακής στην έρημη πλατεία των Γρεβενών. Τέλος πάντων.

Ελπίδα όλων είναι πάντως τέτοιες δράσεις να ξεπηδάνε όλο και συχνότερα από πρωτοβουλίες σε διάφορες πόλεις. Οι ανθρωποφύλακες δεν φοβούνται τίποτα περισσότερο από την αλληλεγγύη. Οι έγκλειστοι δεν επιθυμούν τίποτα περισσότερο από την αλληλεγγύη. Η αλληλεγγύη λοιπόν είναι το καλύτερο όπλο μας.