ΤΗΣ ΑΠΟ-ΔΡΑΣΗΣ

To περιοδικό αυτό γεννήθηκε ως αυθόρμητη ανάγκη από άτομα που με τον ένα ή άλλο τρόπο έχουν σχέση με τη φυλακή.Συμπτωματικά βγαίνει σε μια συγκυρία με έντονη κινητικότητα μέσα κι έξω από τις φυλακές. Οι φωνές από μέσα βέβαια δεν ησυχάζουν ποτέ...όσο υπάρχει εγκλεισμός. Οι φυλακές έβραζαν, βράζουν και θα βράζουν.Το περιοδικό αυτό είναι απλά ένα όχημα που βοηθάει αυτές τις φωνές να δραπετεύσουν και να διακινηθούν σ΄όλη τη κοινωνία. Η "απο-δραση", στην ουσία θέλει να συμβάλλει, στην αντιπληροφόρηση, γύρω από τη φυλακή, να συμπαρασταθεί στον αγώνα των κρατουμένων και να στηρίξει έναν λόγο ανατρεπτικό προκειμένου να δημιουργηθούν οι συνθήκες να καταργηθούν οι φυλακές. Μόνο μετά από δράση μπορούμε να έχουμε ότι ονειρευόμαστε κι ελπίζουμε. Κι έπειτα δεν είναι η απόδραση καθήκον κάθε ανθρώπου που βιώνει, αυτόν τον αργό θάνατο, την χειρότερη ποινή της κρατικής εξουσίας, που φυλακίζεται, πειθαρχείται και τιμωρείται με κάθε τρόπο;

Κυριακή, Ιουνίου 06, 2010

Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΣΑΝ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΕΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΛΟΓΗ ΚΑΝΕΝΟΣ

"Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΣΟ ΔΙΑ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΚΥΡΩΝΟΝΤΑΙ ΘΕΣΜΟΠΟΙΗΜΕΝΕΣ ΑΔΙΚΙΕΣ"
 Ανατόλ Φρανς                                                                                         
Το κράτος και η ''δικαιοσύνη του" δε γινόταν ν' αφήσει τους υπαλλήλους του στη φυλακή.
Προκλητικότατα κι αφού σκανδαλωδώς και με το έτσι θέλω καθυστέρησε τη δίκη των δολοφόνων μπάτσων Κορκονέα και Σαραλιώτη σήμερα τους αποφυλάκισε. Δεν έχει σημασία πως εφαρμόστηκε το δικονομικό μέσο του 18μηνου, που βρήκανε για να τους αποφυλακίσουν, έτσι κι αλλιώς δε θα βγάλουν ποινές στις φυλακές, όπως δεν έχει βγάλει  στο παρελθόν ό άλλος μπάτσος δολοφόνος ο Μελίστας, κατηγορούμενος κι αυτός για εν ψυχρώ δολοφονία του 15χρονου Μιχάλη Καλτεζά
Και η όλη εξέλιξη φάνηκε απ' την αρχή όταν αποφασίσανε να κάνουν δίκη στην Άμφισσα και ακόμη και στην αίθουσα να προσπαθούν να δικάσουν το 16χρονο θύμα.
Δε τους λέει τίποτα η αντίδραση του κόσμου, όταν μαθεύτηκε η δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου
από τους δυο μπάτσους. Μια αντίδραση σ' όλη την Ελλάδα σε πόλεις ακόμη και σε χωριά όπου ο κόσμος βγήκε στους δρόμους και ζήτησε το αυτονόητο, τη τιμωρία των ενόχων και να σταματήσει πια η δολοφονική αυθαιρεσία της αστυνομίας.
Άγγιξε την εξέγερση όλη αυτή η αγανάκτηση. Μόνο ενάμιση χρόνος πέρασε από τότε, απ' της 6 Δεκέμβρη του 2008, αλλά οι δολοφονίες συνεχίζονται, όπως και οι ξυλοδαρμοί και τα βασανιστήρια στα αστυνομικά τμήματα.
Κι όμως μια σχετική ησυχία υπάρχει, σαν όλα αυτά να μη συνέβησαν ποτέ. Μήπως ο κόσμος ξέχασε; μήπως η "οικονομική κρίση" απορρόφησε, τη δυναμική αντίδραση των ανθρώπων που πολιορκούσαν τότε τα αστυνομικά τμήματα, σε μια έμπρακτη διαμαρτυρία στην αστυνομική ασυδοσία;
Το να καταδικαστεί και να φυλακιστεί ένας μπάτσος για τα εγκλήματα του είναι απίθανο αφού γι' αυτό εκπαιδεύεται. Αν όμως αυτό γίνει κάποια φορά, θ' αποτελέσει ένα σοβαρό προηγούμενο όπου ίσως αναχαιτίσει κάπως τη μεγάλη αυθαιρεσία της αστυνομίας.
Η δικαιοσύνη αγνόησε και περιφρόνησε λοιπόν το κοινό περί δικαίου αίσθημα της κοινωνίας που ξεσηκώθηκε μετά τη δολοφονία του μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου με την αποφυλάκιση του Κορκονέα και του Σαραλιώτη.
Ας δούμε τώρα μια άλλη τρανταχτή υπόθεση των τελευταίων ημερών. Δυο διαφορετικές υποθέσεις, σε διαφορετικές θέσεις η κάθε μία, αλλά με την ίδια εξουσία αστυνομική ή δικαστική ν' αποφασίζει για τις τύχες τους.
Ο Σίμος Σεισίδης πυροβολήθηκε πισώπλατα από τους μπάτσους, τραυματίστηκε πολύ σοβαρά στο πόδι, στο νοσοκομείο που τον πήγανε έζησε και ζει συνθήκες απομόνωσης αλλά κι ένα όργιο απ' τους μπάτσους. Παρακάτω τα περιγράφει ο ίδιος στο απολογητικό του υπόμνημα.
Είναι σοκαριστικός ο τρόπος που αντιμετωπίζεται ο Σίμος Σεισίδης, ο οποίος ούτε έχει σκοτώσει, ούτε αποδέχεται τις κατηγορίες που του προσάπτουν, ούτε έχουν αποδειχτεί. Το αποκορύφωμα όλων μετά τον σοβαρό τραυματισμό του που παραλίγο να του στοιχίσει και την ίδια του τη ζωή, απ' ότι φαίνεται η αδιάφορη μεταχείριση των γιατρών οδήγησε να τον ακρωτηριάσουν και να του κόψουν το πόδι.
Ο Σίμος Σεισίδης δεν έπαψε να δηλώνει αναρχικός, αποδεικνύοντας έτσι τη μεταχείριση του κράτους απέναντι σε πολιτικούς του αντιπάλους. Το κράτος σ' αυτή τη περίπτωση θέλησε να δείξει με κάθε τρόπο τη δύναμή του, επιχειρώντας να λειτουργήσει παραδειγματικά σ' όσους αντιτίθενται σ' αυτό.
Και εννοείται ο δράστης μπάτσος που πυροβόλησε τον Σεισίδη δε πρόκειται να διωχθεί και να τιμωρηθεί.

Δεν υπάρχουν σχόλια: